قالب های فارسی وردپرس 15
این وبلاگ جهت دسترسی آسان شما عزیزان به قالب های برتر وردپرس به صورت فارسی تدوین و راه اندازی شده است.قالب های فارسی وردپرس 15
این وبلاگ جهت دسترسی آسان شما عزیزان به قالب های برتر وردپرس به صورت فارسی تدوین و راه اندازی شده است.فراخوان ایده‌پردازی در بزرگ‌ترین کسب‌وکار اینترنتی ایران
دیجی‌کالا، با هدف به‌کارگیری و ترویج «نوآوریِ بــاز» در ایران، ایده‌پردازان خلاق را به چالشی هیجان‌انگیز با عنوان «نگاهی به فردا» فرا می‌خواند.
دیجی‌کالا، همه‌ی افرادی را که می‌توانند از ترکیب تحقیق و تخیل، به ایده‌های خلاقانه‌ای درباره‌ی آینده‌ی این شرکت دست یابند، به مشارکت در فراخوان «نگاهی به فردا» دعوت می‌کند. در این فرصتِ هیجان‌انگیز، از علاقه‌مندان به نوآوری خواسته شده است که جهانِ شش سال بعد را با نگاهی خلاقانه تصویر کنند و شرح دهند که دیجی‌کالا را در سال ۱۴۰۰ چگونه می‌بینند.
شرکت‌کنندگان تا پایان آذرماه ۱۳۹۴ فرصت دارند ایده‌هایشان را برای دیجی‌کالا ارسال کنند. جوایز ارزنده‌ای که در انتظار سه برگزیده‌ی این فراخوان ایده‌پردازی است، از این قرارند:
- نفر اول: یک Microsoft Surface Pro 3 یا MacBook Air 2015
- نفر دوم: یک iPhone 6s یا Samsung S6 Edge Plus
- نفر سوم: یک Canon EOS 700D یا Nikon D5300
پاداش جذاب‌تر، عضویت در «گروه نوآوریِ بـــاز» دیجی‌کالاست؛ شبکه‌ای از ایده‌پردازان درون‌سازمانی و بیرونی که به‌روش‌های مختلف در فعالیت‌های نوآورانه‌ی دیجی‌کالا مشارکت می‌کنند.
گفتنی‌ست دریافت ایده‌های گوناگون و اجرای آن‌ها برای خلق ارزش، روشی تازه برای نوآوری است؛ راهکاری که آن‌را «نوآوریِ بــاز» می‌نامند. دیجی‌کالا به‌عنوان بزرگ‌ترین کسب‌وکار اینترنتی ایران، قصد دارد با به‌کارگیری و ترویج نوآوریِ بــاز، در این زمینه نیز پیشگام باشد. فراخوان «نگاهی به فردا» نمونه‌ای از این تلاش است.
تکنیک های بالا بردن رتبه سایت در گوگل رایگان
ماینینگ، بیت کوین و ارز رمزپایه به زبان ساده
«ارزهای رمزپایه» (Cryptocurrency) مانند «بیت کوین» (Bitcoin) مدت زیادی است که به بحثی داغ در میان کسب‌وکارها، دولت‌ها و عموم مردم تبدیل شده‌اند. چنین ارزهایی از جهاتی شبیه ارزهای سنتی مانند دلار و یورو هستند. ارز رمزپایه همانند ارزهای سنتی ارزشی دارد و می‌توان آن را خریدوفروش کرد. اما ارز رمزپایه در نحوه‌ی خلق و نوع استفاده، تفاوت‌های زیادی با ارزهای سنتی دارد. شاید پیش‌ازاین، عبارت ارز رمزپایه را شنیده باشید اما احتمالا در مورد این موضوع اطلاعات چندان زیادی ندارید. ارز رمزپایه دقیقا چیست؟ ارزهای دیجیتالی با وجود این که هر روز گسترده‌تر می‌شوند، اما سازوکار آن‌ها بسیار پیچیده است. در این مطلب تصمیم داریم که به‌طور مختصر و مفید مفاهیم ابتدایی این ارزها را شرح دهیم و در کنار تاریخچه‌ی آن‌ها، مزایای استفاده از آن‌ها را عنوان کنیم.
تعریف ارز رمزپایه
خب، چگونه می‌توان ارز رمزپایه را تعریف کرد؟ اگر بخواهیم به‌طور ساده توضیح دهیم، ارزهای رمزپایه نوعی از ارزهای دیجیتالی هستند که کاربران با استفاده از آن‌ها می‌توانند معاملات آنلاین انجام دهند. این ارزها مانند ارزهای عادی نیستند که توسط بانک‌ها و دولت‌ها کنترل می‌شوند. چنین مشخصه‌ای باعث شده که ارزهای رمزپایه مزایا و معایب خودشان را داشته باشند که در ادامه بیشتر توضیح می‌دهیم.
ارزهای رمزپایه غیرمتمرکز هستند و به‌جای یک نفر یا یک شرکت، توسط شبکه‌ای از کامپیوترها کنترل می‌شوند. اگر مثلا ارز دیجیتالی خریداری کنید، این ارز در فضای ابری یا به‌صورت آفلاین در یک کامپیوتر ذخیره می‌شود و می‌توانید آن را به کامپیوترها یا گوشی‌های دیگر ارسال کنید. هرکدام از ردوبدل‌های مالی در فضایی به نام «بلاک‌چین» (blockchain) یا «زنجیره‌ی بلوک‌ها» ذخیره می‌شود که دسترسی به آن برای تمام مالکان این آزاد است.
ماینینگ یا استخراج بیت کوین و ارز رمزپایه چگونه انجام می‌شود؟
ارزهای رمزپایه از طریق فرآیندی به نام «ماینینگ» (Mining) یا استخراج تولید می‌شوند. برای این کار کامپیوترهایی تلاش می‌کنند معماهای ریاضی پیچیده‌ای تحت عنوان «هش» (hash) را حل کنند.
افرادی در سرتاسر جهان سعی می‌کنند که درزمینه‌ی حل «هش» اولین نفر باشند و هرکسی که موفق به انجام چنین کاری شود، مقداری از ارز رمزپایه را به‌عنوان پاداش دریافت می‌کند. چنین کاری نیازمند سخت‌افزار مخصوصی است که به‌طور شبانه‌روز کار کند؛ به همین خاطر حتی اگر یک کامپیوتر با کارت گرافیک سریع داشته باشید هم به‌احتمال‌زیاد در چنین راهی موفق نخواهید بود.
البته به‌غیراز استخراج، راه‌های دیگری برای به دست آوردن ارزهای رمزپایه وجود دارد. آسان‌ترین راه این است که از طریق فروشگاه‌های آنلاین چنین ارزهایی را بخرید و سپس می‌توانید آن را به دیگر کاربران بفروشید. همانند طلا و سهام و خیلی چیزهای دیگر، قیمت ارزهای رمزپایه بر اساس عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و به همین خاطر، قیمت این ارزها افت‌وخیزهای زیادی را تجربه می‌کند.
گران‌ترین این ارزها بیت کوین است که هر واحد آن در حال حاضر حدود ۵۹۰۰ دلار قیمت دارد. قیمت این ارز در طی سال‌های اخیر به طرز چشمگیری افزایش یافته است. در زمانی که بیت کوین تازه معرفی شده بود، هر واحد آن فقط چند سنت قیمت داشت.
مزایا و معایب ارز رمزپایه
یکی از مهمترین مزایای چنین ارزهایی این است که به کاربران اجازه می‌دهد به‌صورت ناشناس تراکنش‌ها را انجام دهند. گرچه هر تراکنشی ثبت می‌شود و برای عموم به نمایش درمی‌آید، اما می‌توانید بدون استفاده از اطلاعات شخصی مانند نام، آدرس و این‌گونه موارد، مبالغ مختلفی را ارسال یا دریافت کنید.
از معایب این ارزها هم می‌توان به استفاده‌ی گروه‌های خلاف‌کار از آن‌ها اشاره کرد؛ از آنجا که هویت طرف‌های معامله‌ی چنین ارزهایی غیرقابل‌شناسایی است، ارزهای رمزپایه در بین خلاف‌کاران محبوبیت زیادی دارد. به خاطر همین موضوع و موارد دیگر، دولت‌ها دل خوشی از چنین ارزهایی ندارند و تلاش می‌کنند استفاده از ارزهای رمزپایه به‌طور شفاف‌تری صورت بگیرد. گفته می‌شود یکی از دلایل محبوبیت زیاد و افزایش قیمت ارزهای رمزپایه در سال‌های اخیر، استفاده‌ی گسترده‌ی خلاف‌کاران از آن‌ها است.
از دیگر مزایای این ارزها، پایین بودن کارمزد تراکنش‌های آن‌ها است. هرچند که برای هر معامله باید کارمزدی پرداخت شود، اما مبلغ آن از کارمزد بانک‌ها و موسسه‌های مالی کمتر است. علاوه بر این، امکان جعل ارزهای رمزپایه وجود ندارد.
امنیت این ارزها هم می‌تواند یک نقطه‌ضعف بالقوه باشد. ارز رمزپایه‌ای که کاربر می‌خرد، در یک کیف پول دیجیتالی ذخیره می‌شود؛ این کیف پول می‌تواند در یک فضای ابری باشد که هک کردن آن امکان‌پذیر است و درصورتی‌که چنین اتفاقی روی دهد، فرد هکر می‌تواند کیف پول مذکور را بدزدد. یک راه دیگر، ذخیره‌ی کیف پول دیجیتالی به‌صورت آفلاین (مثلا در کامپیوتر) است و روی آوردن به چنین روشی هم بدون مخاطره نیست؛ مثلا امکان دارد کامپیوتر خراب شود و دیگر روشن نشود یا حتی کامپیوتر به سرقت برود.
این را هم مدنظر داشته باشید که تمام تراکنش‌های ارزهای رمزپایه غیرقابل‌بازگشت هستند و هیچ نهاد نظارتی برای شکایت کاربران وجود ندارد. این یعنی که اگر مثلا به فردی پولی پرداخت کنید و آن فرد کالای موردنظر را برای شما ارسال نکند، کار چندانی از دست شما برنمی‌آید.
معرفی بزرگ‌ترین ارزهای رمزپایه
بیت کوین بزرگ‌ترین و معروف‌ترین ارز رمزپایه محسوب می‌شود که میلیون‌ها نفر از سرتاسر جهان از آن استفاده می‌کنند. فردی با لقب «ساتوشی ناکاموتو» (Satoshi Nakamoto) در سال ۲۰۰۹ این واحد پول را بنیاد گذاشت. هرچند، بیت کوین تنها ارز رمزپایه نیست و گفته می‌شود که حدود ۱۰۰۰ نوع ارز رمزپایه وجود دارد.
گرچه چنین ارزهایی بسیار زیاد هستند، اما فقط تعداد کمی از آن‌ها شهرت و ارزش بسیار بالایی دارند. در ادامه، فهرستی از بزرگ‌ترین ارزهای رمزپایه و ارزش کلی آن‌ها را می‌توانید ببینید. منبع فهرست زیر سایت CoinMarketCap است.
- بیت کوین: ۹۸٫۴۹ میلیارد دلار
- اتیریم: ۲۸٫۲ میلیارد دلار
- ریپل: ۷٫۸۴ میلیارد دلار
- بیت کوین کش: ۵٫۶۳ میلیارد دلار
- لایت‌کوین: ۲٫۹۹ میلیارد دلار
- دش: ۲٫۱۶ میلیارد دلار
- ان‌ای‌ام: ۱٫۷۹ میلیارد دلار
- بیت‌کانکت: ۱٫۵۸ میلیارد دلار
- نئو: ۱٫۴ میلیارد دلار
- مونرو: ۱٫۳۵ میلیارد دلار
همانطور که در این فهرست مشاهده می‌کنید، ارزش بیت کوین از ارزهای دیگر بسیار بالاتر است. با توجه به فاصله‌ی زیاد بیت کوین از ارزهای رقیب، می‌توان گفت که این ارز به این زودی‌ها از مقام اول پایین نخواهد آمد.
۳ گام ساده برای انتخاب رمز عبور قوی
رمزهای عبور، کلید ورود به حساب‌های آنلاین محسوب می‌شوند. زمانی که چنین کلیدهایی به دست افراد ناشایست بیفتد، این حساب‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرند. برای انتخاب رمز عبور قوی باید تعادل را رعایت کنید؛ رمز عبور از یک‌طرف باید آنقدر سخت باشد که دیگران نتوانند آن را حدس بزنند و از طرف دیگر باید به‌گونه‌ای باشد که در خاطر شما باقی بماند. با وجود تمام هشدارهایی که هر روز در مورد رمز عبور داده می‌شود، بسیاری از کاربران همچنان از رمزهای عبور ساده استفاده می‌کنند. بنا به تحقیق شرکت امنیتی SplashData، عبارت‌های «۱۲۳۴۵۶» و «password» همچنان از پرمصرف‌ترین رمزهای عبور به‌حساب می‌آیند.
هرچند کنترل بسیاری از موارد امنیتی حساب‌های آنلاین در دست وب‌سایت‌ها است، اما رمز عبور از جمله موارد امنیتی محسوب می‌شود که کاربر کنترل کامل روی آن دارد. بر اساس آمار یکی از شرکت‌های امنیتی، فقط در سال ۲۰۱۷ بیش از ۱۰۰۰ رخنه‌ی اطلاعاتی صورت گرفته است. به همین خاطر، بهتر است که هرچه زودتر به فکر انتخاب رمز عبور قوی برای حساب‌های آنلاین خود باشید.
در ادامه، به‌صورت مختصر و مفید در مورد نحوه‌ی انتخاب رمز عبور قوی و راه و روش یادآوری آن‌ها توضیح می‌دهیم. با ما همراه باشید.
چگونه یک رمز عبور قوی انتخاب کنیم
۱. با یک جمله شروع کنید
برای ایجاد یک رمز عبور قوی بهتر است از چند کلمه استفاده کنید. برخی از سایت‌ها ۶ یا ۸ حرف را به‌عنوان حداقل تعداد حروف رمز عبور مشخص می‌کنند، اما لازم نیست که به این حداقل‌ها اکتفا کنید. «ریچارد کرون» (Richard Crone)، متخصص امنیتی، درزمینه‌ی رمز عبور می‌گوید: «هرچقدر طولانی‌تر باشد، بهتر است. بهترین کار برای ایجاد رمزهای عبور طولانی، استفاده از جمله است». یک جمله را انتخاب کنید که قابل یادآوری باشد ولی ارتباط نزدیکی هم با شخص شما نداشته باشد. از استفاده از تاریخ تولد، نام حیوانات خانگی یا نام اعضای خانواده دوری کنید. فرض کنید که می‌خواهید جمله‌ی «گربه رفت دریا» را به‌عنوان رمز عبور انتخاب کنید. فینگلیش این جمله می‌شود «gorbe raft darya». سپس فاصله‌ی بین کلمات را برمی‌داریم که با این کار جمله تبدیل به «gorberaftdarya» می‌شود. کرون می‌گوید: «هرچقدر رمز عبور طولانی‌تر و نامرتبط‌تر باشد، ایمن‌تر است».
۲. از کلمات واقعی استفاده نکنید
با تغییر در محتوای جملات، ظاهر آن را تغییر دهید؛ مثلا می‌توانید دو یا سه حرف اول هر کلمه‌ی موجود در جمله را انتخاب کنید. هرچقدر از کلمات معنی‌دار کمتری در رمز عبور استفاده کنید، به همان میزان امنیت آن را بالاتر می‌برید. به‌عنوان مثال اگر سه حرف اول هر کلمه را انتخاب کنید، مثال قبلی این‌گونه می‌شود: «gorraftdar»
۳. از اعداد، نمادها و حروف کوچک و بزرگ استفاده کنید
در رمز عبور بهتر است که از انواع و اقسام اعداد، نمادها و دیگر موارد استفاده کنید. برخی از سایت‌ها کاربرانشان را ناچار می‌کنند که در رمز عبور خود حداقل یک حرف بزرگ، یک حرف کوچک و عدد را قرار دهند. توجه داشته باشید که از علائم و اعداد تکراری استفاده نکنید و آن‌ها را در کنار یکدیگر قرار ندهید. با استفاده از حروف بزرگ و کوچک و مثلا عدد صفر به‌جای حرف «O» می‌توانید میزان امنیت رمز عبورتان را تا حد زیادی افزایش بدهید؛ مثلا رمز عبور ما تبدیل می‌شود به: «G0rRafTdAr».
از برنامه‌ی مدیریت رمز عبور استفاده کنید
با بهره بردن از گام‌های بالا می‌توانید یک رمز عبور بسیار قوی ایجاد کنید، اما حفظ کردن چنین رمزهای عبوری کار ساده‌ای نیست. به همین خاطر بهتر است که از برنامه‌هایی مانند LastPass یا Dashlane برای مدیریت رمزهای عبورتان استفاده کنید. نسخه‌ی رایگان این برنامه‌ها امکانات زیادی دارند، اما برای ویژگی‌های خاص و پیشرفته‌تر باید مبلغی را بپردازید.
برنامه‌های مدیریت رمز عبور را به‌عنوان صندوق امانات بانک در نظر بگیرید که می‌تواند از تمام رمزهای عبور حساب‌های آنلاین شما محافظت کند. با استفاده از چنین برنامه‌هایی، دیگر لازم نیست انواع و اقسام رمزهای عبور را به خاطر بسپارید و فقط با یک رمز عبور می‌توانید به تمام رمزهای عبور حساب‌های کاربری‌تان دسترسی داشته باشید.
اگر به چنین برنامه‌هایی اعتماد ندارید، توصیه می‌کنیم تمام این رمزهای عبور را روی کاغذ بنویسید یا در کامپیوتر تایپ کنید و آن‌ها در مکان امنی در خانه یا در یک پوشه‌ی رمزگذاری شده در کامپیوتر قرار دهید. اگر بخواهیم به‌طور خلاصه بگوییم، رمزهای عبور را در جایی قرار دهید که دست کمتر کسی به آن‌ها برسد.
نبرد اپل و گوگل بر سر فناوری‌های کپی‌ناپذیر
یکی از جالب‌ترین نکات تکنولوژی این است که نوآوری‌ها خیلی سریع از گجت‌های گران‌قیمت به گجت‌های ارزان‌قیمت راه پیدا می‌کنند. البته سرقت ایده‌ها در بین شرکت‌های کوچک یا کپی‌برداری شرکت‌های بزرگ از شرکت‌های کوچک‌تر (مانند جریان فیسبوک و اسنپ‌چت) اتفاق چندان جالبی محسوب نمی‌شود. اما بهره بردن شرکت‌های کوچک و گجت‌های ارزان آن‌ها از نوآوری‌های اپل و گوگل خیلی هم خوب است. البته غول‌هایی مانند اپل و گوگل مانند ما فکر نمی‌کنند و با این قضیه مشکل دارند؛ به همین خاطر آن‌ها به‌سختی روی تکنیک‌ها و رویکردهایی کار می‌کنند که به این راحتی‌ها قابل کپی‌برداری نباشند.
کلیدواژه‌ی این روزهای دنیای تکنولوژی، عبارت یادگیری ماشینی است. همانند واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، در مورد یادگیری ماشینی هم زمانی تصور می‌کردیم که به این زودی‌ها چشممان به آن نخواهد خورد. هرچند، در سال ۲۰۱۷ حضور یادگیری ماشینی را بیش از هر زمان دیگری می‌توانیم احساس کنیم. اصلی‌ترین چیزی که آیفون ۱۰ و گوشی پیکسل ۲ و ۲ ایکس‌ال را از باقی گوشی‌ها متمایز می‌کند، همین یادگیری ماشینی است. این همان چیزی است که موجب تمایز شرکت‌ها در امروز و آینده می‌شود و شرکت‌هایی که از این بابت عقب بیفتند، در آینده‌ی نزدیک از عرصه‌ی رقابت حذف می‌شوند.
یادگیری ماشینی چیزی نیست که بشود از آن کپی‌برداری کرد و امکان انجام مهندسی معکوس هم در آن وجود ندارد. برای این که شرکت‌ها از لحاظ یادگیری ماشینی به پای غول‌هایی همچون اپل و گوگل برسند، باید به اندازه‌ی آن‌ها از قدرت محاسباتی و داده‌های کاربران بهره ببرند (که احتمالا این‌گونه نیستند) و به اندازه‌ی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده باشند (که احتمالا چنین پولی را ندارد). اگر بخواهیم ساده‌تر بگوییم، برای شرکت‌های بزرگ یادگیری ماشینی همانند جام مقدس است که دست دیگر شرکت‌ها به راحتی به آن نمی‌رسد. پیشرفت یادگیری ماشینی ارتباط مستقیمی با تعداد کاربران و سرمایه‌گذاری عظیم شرکت‌ها دارد و علاوه بر این، به مرور زمان بهتر هم می‌شود. به همین خاطر، رقبای این شرکت‌ها باید به‌سختی تلاش کنند تا فقط در این عرصه باقی بمانند.
ما نمی‌گوییم که یادگیری ماشینی می‌تواند تمام مشکلات صنعت تکنولوژی را حل و فصل کند؛ نکته‌ی مهم این است که یادگیری ماشینی پایه و اساس برخی از ویژگی‌های متمایزکننده‌ی کلیدی است که از همین الان تولید آن‌ها شروع شده.
یادگیری ماشینی در دوربین گوگل پیکسل ۲
یکی از جذاب‌ترین کاربردهای فناوری یادگیری ماشینی در دوربین گوشی‌های پیکسل و پیکسل ۲ صورت گرفته است. دوربین این گوشی‌ها، به خصوص در محیط‌های کم نور، عملکرد فوق‌العاده‌ای دارند. گوگل با بهره بردن از نرم‌افزارهای خاصی موفق شده که فراتر از محدودیت‌های دوربین گوشی‌ها (مانند محدودیت در اندازه‌ی سنسور و لنز) عمل کند و توسعه‌ی چنین نرم‌افزارهایی به‌لطف الگوریتم‌های هوشمند و یادگیری ماشینی محقق شده است.
همانطور که از فناوری‌های مربوط به یادگیری ماشینی انتظار داریم، گوگل می‌گوید که دوربین این گوشی‌ها به‌مرور زمان بهتر هم می‌شوند. حتی اگر گوگل برای پیکسل ۲ از همان دوربین پیکسل استفاده می‌کرد، همین گذشت زمان به‌تنهایی موجب بهبود دوربین گوشی می‌شد. یکی از جذاب‌ترین مشخصه‌های یادگیری ماشینی، همین تاثیر گذشت زمان در بهبود نتیجه‌ی نهایی است. یکی از محققان گوگل در همین زمینه می‌گوید که دوربین گوشی‌های پیکسل مانند هر سیستم یادگیری ماشینی دیگری هستند؛ به این نحو که هرچقدر داده‌ی بیشتری به آن‌ها بدهید، نتیجه‌ی نهایی بهتر می‌شود. دو عامل حیاتی برای بهبود این دوربین‌ها، زمان و قدرت پردازش (هم درون گوشی و هم در سرورهای گوگل) است.
گوگل اسیستنت
در نمایشگاه CES امسال، یکی از خبرنگاران از مدیرعامل بخش گوشی هوآوی پرسید که آیا او تصمیم دارد در آمریکا سرویس دستیار صوتی هوآوی را راه بیندازد که او جواب داد: «دستیارهای صوتی گوگل و الکسا خیلی بهتر هستند، ما چگونه می‌توانیم با آن‌ها رقابت کنیم؟» همین جواب کوتاه و صریح چنین مقام بلندپایه‌ای نشان می‌دهد که رقابت با گوگل و آمازون در زمینه‌ی یادگیری ماشینی کار بسیار سختی است. هر دوی این شرکت‌ها بودجه‌ی هنگفتی را صرف پردازش زبان و تشخیص صدا کرده‌اند و حالا به جایی رسیده‌اند که یک شرکت بزرگ همچون هوآوی هم جرئت رقابت با آن‌ها را ندارد. موفقیت گوگل و آمازون، قدرت سرمایه‌گذاری بلندمدت در زمینه‌ی یادگیری ماشینی را نشان می‌دهد.
آیا گوگل اسیستنت یک ویژگی متمایز به حساب می‌آید؟ برای سخت‌افزار نه، چرا که گوگل می‌خواهد این دستیار هوشمند در انواع و اقسام گجت‌ها حضور داشته باشد. اما سرورهای گوگل اسیستنت همچون مجرایی هستند که کاربران را روانه‌ی بخش جستجوی گوگل و دیگر سرویس‌های این شرکت می‌کند و تمام این بخش‌ها تا حدی از یادگیری ماشینی بهره می‌برند. کاری که گوگل اسیستنت می‌کند این است که موجب افزایش نفوذ گوگل روی شرکای سخت‌افزاری‌اش می‌شود. نفوذ گوگل به حدی رسیده که سازندگانگوشی‌های اندرویدی دیگر به راحتی نمی‌توانند پلی استور یا این دستیار هوشمند را از گوشی‌هایشان حذف کنند.
فیس آی‌دی اپل
اپل هم بودجه‌ی زیادی را برای توسعه‌ی یادگیری ماشینی اختصاص داده و همین حالا هم این فناوری به بخش‌های زیادی از نرم‌افزار آیفون نفوذ کرده است. علاوه بر این، اپل چندی پیش از پلتفرم Core ML رونمایی کرد که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد از فناوری یادگیری ماشینی در اپلیکیشن‌هایشان استفاده کنند. اما چیزی که سر و صدای زیادی را در مورد یادگیری ماشینی اپل به راه انداخت، بریدگی ایجاد شده در قسمت فوقانی آیفون ۱۰ و تکنولوژی درون آن بود. اپل در این بریدگی انواع و اقسام سنسورها را تعبیه کرده (تقریبا چیزی شبیه کینکت مایکروسافت) و به‌لطف این سنسورها، مشخصه‌ی جدید فیس آی‌دی محقق شده است.
شاید چنین مشخصه‌ای طرفداران و منتقدان زیادی داشته باشد، اما دستاورد فنی چنین کاری را نمی‌توانیم نادیده بگیریم. تقریبا همه‌ی منتقدان عملکرد دقیق این مشخصه را تایید کرده‌اند. این سیستم آنقدر قدرتمند و دقیق هست که در تاریکی مطلق هم کار می‌کند و به‌لطف یادگیری ماشینی، خود را با توجه به تغییرات ایجاد شده در چهره‌ی کاربر تطبیق می‌دهد. اگر بهبودهای معمول ایجاد شده در آیفون ۱۰ را کنار بگذاریم، سیستم فیس آی‌دی مهمترین مشخصه‌ی آیفون ۱۰ محسوب می‌شود؛ و جادوی این سیستم به‌لطف استفاده از فناوری یادگیری ماشینی ممکن شده است.
البته هنوز پیشرفت‌های یادگیری ماشینی به مرحله‌ای نرسیده که به عاملی مهم در فروش گوشی‌ها بدل شود. مشخصه‌ی فیس آی‌دی در اولویت اول خریداران آیفون ۱۰ نیست و این افراد بیشتر جذب طراحی پر زرق و برق این گوشی می‌شوند. هرچند بهترین دلیل برای خریدن گوشی پیکسل، دوربین آن است، اما آمار فروش این گوشی هم چندان بالا نیست. اما باید به این نکته اشاره کنیم که شرکت‌های بزرگ و کوچک سازنده‌ی گوشی‌ها باید از همین حالا روی توسعه‌ی یادگیری ماشینی تمرکز کنند تا در آینده‌ی نزدیک که این امر همه‌گیر می‌شود، از قافله عقب نیفتند. کمپانی‌های چینی شاید در زمینه‌ی سرعت تولید سخت‌افزارها بی‌رقیب باشند، اما این شرکت‌ها، به این راحتی‌ها نمی‌توانند حاصل چندین ماه تحقیق و توسعه در زمینه‌ی یادگیری ماشینی غول‌های تکنولوژی را کپی‌برداری کنند.
تراشه‌های هوش مصنوعی هوآوی و فاجعه‌ی بیکسبی سامسونگ
خارج از اپل و گوگل، شرکت هوآوی از جمله بزرگ‌ترین شرکت‌هایی محسوب می‌شود که در گجت‌هایش به استفاده از تراشه‌ی هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی روی آورده است. تراشه‌ی گوشی میت ۱۰ هوآوی از «واحد پردازش عصبی» (NPU) بهره می‌برد که به قول هوآوی به این گوشی «هوش مصنوعی واقعی» اعطا کرده است. با وجود این که هوآوی در زمینه‌ی هوش مصنوعی در جهت درستی حرکت می‌کند، اما رویکرد این شرکت شباهت چندانی با اپل و گوگل ندارد. اپل و گوگل هر دو تلاش می‌کنند که یادگیری ماشینی را در قسمت‌هایی به کار بگیرند که برای کاربر محسوس باشد. اما هوآوی چنین رویکردی را اتخاذ نکرده و از یادگیری ماشینی برای بهبود عملکرد اندروید استفاده کرده است که تاثیر آن فقط در یک بازه‌ی زمانی طولانی مشخص می‌شود. چنین تلاشی در خور ستایش است، اما چنین رویکردی در مقایسه با ویژگی‌های پر زرق و برق گوشی‌های دیگر چندان به چشم نمی‌آید. هوآوی همچنین مدعی است که دوربین میت ۱۰ از هوش مصنوعی بهره می‌برد و می‌تواند به‌طور خودکار کیفیت عکس‌ها را افزایش دهد؛ هرچند در مقایسه با دوربین گوگل پیکسل حرف زیادی برای گفتن ندارد.
شرکت هوآوی این تصور را دارد که صرف حضور یادگیری ماشینی در گوشی برای کاربران کافی است، اما در این جا باید گفت که یادگیری ماشینی به‌تنهایی نمی‌تواند باعث فروش یک گجت شود، بلکه مشخصه‌های جذاب مبتنی بر یادگیری ماشینی می‌توانند چنین کاری را انجام دهند.
یکی دیگر از مثال‌های بارز استفاده از یادگیری ماشینی، توسعه‌ی دستیار صوتی بیکسبی توسط سامسونگ است. شاید اگر گوگل اسیستنت شتاب‌زده و بدون آمادگی و بدون داشتن داده‌های گسترده‌ی مفید ارائه می‌شد، شبیه به بیکسبی از آب در می‌آمد. متاسفانه، همه‌ی کمپانی‌ها در تلاش‌اند که از مواهب یادگیری ماشینی بهره‌مند شوند و به همین خاطر در سال آینده می‌توانیم انتظار انواع و اقسام بیکسبی‌ها را داشته باشیم.
وقتی که به آیفون ۱۰ نگاه می‌کنید، شاید بیش از هرچیزی جذب نمایشگر اولد زیبای آن شوید. این نمایشگر هرچقدر هم گران و خاص باشد، توسط سامسونگ ساخته شده است و در انحصار اپل نیست. اپل در طی این سال‌ها تلاش کرده در زمینه‌ی سخت‌افزار نوآوری‌های زیادی ایجاد کند؛ به طور مثال می‌توانیم به موتور «تپتیک» (Taptic) برای ایجاد بازخورد لمسی، «لمس سه‌بعدی» (۳D Touch) در نمایشگرهای آیفون و تاچ بار در جدیدترین مک‌بوک‌ها اشاره کنیم. اما تمام این نوآوری‌ها می‌توانند مهندسی معکوس شوند و کپی‌های آن توسط دیگران ساخته شود. در سال ۲۰۱۴، اپل تصمیم گرفت که برای تولید نمایشگرهایی از جنس یاقوت کبود مبلغ زیادی را سرمایه‌گذاری کند؛ اما این تلاش اپل به شکست انجامید و شرکت تحت قرارداد اپل هم ورشکست شد.
زمانی سازندگان گوشی‌های هوشمند خیالشان راحت بود که روند کپی‌برداری از نوآوری‌های سخت‌افزاری آن‌ها حداقل چند ماهی طول می‌کشد. اما دیگر چنین روزهایی به خاطره پیوسته است. هم‌اکنون در موقعیتی به سر می‌بریم که سازندگان گوشی‌ها برای متمایز کردن گجت‌هایشان، ناچارند که به سمت یادگیری ماشینی روی بیاورند. به نظر ما دوربین گوشی پیکسل آن چنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته و این عمدتا به دلیل ضعف گوگل در عرضه‌ی این گوشی بوده است. همچنین پیش‌بینی می‌کنیم که به‌زودی شاهد کپی‌های بی‌کیفیتی از فیس آی‌دی آیفون خواهیم بود. در سال‌های اخیر، مرز بین نوآورهای حقیقی و کپی‌بردارهای چابک هر روز کم‌رنگ‌تر از دیروز می‌شد؛ اما با اوج گرفتن فناوری یادگیری ماشینی، چنین مرزی دوباره در حال آشکار شدن است.